Idealny dzikarz

Jako że trochę podkładam psy na polowaniach i poluje indywidualnie z psem, mam wyrobione jakieś tam swoje oczekiwania i preferencje wobec psów, ale jak wiadomo człowiek całe życie się uczy. Poniższe to tylko i aż moje zdanie.

Jestem przekonany, że każdy kto ma pojęcie o polowaniu z psami, czytając ten artykuł i opisy poszczególnych cech, pomyśli sobie: mój pies tak nie robi i też super poluje, albo: wcale pies tego czy tamtego nie musi aby dobrze polować, albo poszuka sobie jeszcze innych kontrargumentów.

Zgadzam się z tym, ponieważ każdy z nas ma trochę inne doświadczenia i postrzeganie, dodatkowo wielu z nas lubi inaczej polować. Wielu z nas poluje także w bardzo różnych łowiskach. Jedni maja stawy z groblami i trzcinami, inni pola kukurydzy, inni górskie tereny, jeszcze inni lasy z buczynami lub świerczynami itd. Jedni mają w planie 20 dzików, a drudzy 300... stąd także wynikają inne oczekiwania

Każdy czytając poniższe, na pewno odniesie to do swoich psów, lub znanych sobie psów. Idę o zakład, że nikt nie zna i nie znał psa, który idealnie spełnia wszystkie poniżej opisane cechy. Dowodzi to też jeszcze jednej teorii, że nie ma idealnych psów. Są psy bardzo dobre, dobre, i słabe. Jednak w hodowli powinno się dążyć do ideału.

W obecnej sytuacji GP powinno się selekcjonować, a nie ciągle rozwijać.

Moim zdaniem GP osiągają swój najwyższy poziom w trzecim polu. Ten najwyższy poziom osiągają tylko psy z odpowiednimi genami, odpowiednimi predyspozycjami. Nasza rola też jest bardzo ważna i realizowana poprzez odpowiednie postępowanie z psem, czyli układanie psa i częste polowanie z nim.

Cechy poniżej opisane nie są ułożone w hierarchii ważności, tylko w porządku takim jak oceniamy psa, najpierw go widząc, a później poznając.

Wygląd i budowa.

Po pierwsze to pies powinien być przede wszystkim zdrowy.

Po drugie to dobry dzikarz to pies przygotowany przez naturę do wykonywania swojej ciężkiej, często kilkudniowej pracy w warunkach jesienno-zimowych w niełatwym terenie.

Aby pies był szybki i miał wydajny ruch powinien mieć bardzo dobre kontowania przednich i tylnich kończyn i przedpiersie.

Ważna jest duża, pojemna klatka piersiowa. Jej wielkość najczęściej wpływa na głos, jego doniosłość i tzw. mocny bas. Im dalej psa słychać tym lepiej. Dodatkowo pies taki powinien być mocnej, silnej budowy, dobrze umięśniony z mocnymi prostymi łapami. Preferuję do pracy psy w dolnej granicy wzrostu, ze względu na to, że niższy pies może sobie pozwolić na „bliższy kontakt” z dzikiem i łatwiej mu uniknąć obrażeń . Silny, mocny pies ma jeszcze tą zaletę, że skuteczniej przytrzyma dzika i zazwyczaj jest odporniejszy na ból. Pies powinien być od małego dobrze wybiegany, żeby się jeszcze lepiej rozwijał motorycznie. Pies nie powinien być otyły, ale tez nie powinien być zbyt mocno wychudzony. Okrywa włosowa powinna być gęsta. Tropowcom pomagają fafle i długie uszy.

Jak to się mówi: Dobry GP powinien na oko wyglądać tak, że można mu w „zadzie” kołki łamać.

Charakter

Idealny dzikarz powinien mieć silną psychikę, a co za tym idzie nie powinien być agresywny. Są psy agresywne, które bardzo dobrze polują. Ale poza miotem współżycie z nimi nawet na polowaniu bywa mocno utrudnione.

Silna psychika psa wpływa także na jego nieustępliwość podczas pracy. Pies silny psychicznie szybciej się przełamie po tym jak oberwie od dzika. W zasadzie powinien to zrobić zaraz na kolejnym polowaniu.

Pies „normalny” nieagresywny będzie łatwiejszy w obsłudze na polowaniu.

Nie ugryzie kolegi na zbiórce, nie będzie szukał zaczepki wśród innych psów. Będzie mógł być odpięty czy zabrany z podwody przez innego podkładacza,. Nie rzuci się z zębami na myśliwego, który będzie chciał obejrzeć strzeloną przez siebie zwierzynę Nie będzie bronił za wszelka cenę „swojej” przestrzeni przed innymi uczestnikami polowania. Niedopuszczalne jest to, żeby psy się ścięły w miocie podczas pracy.

GP powinien być nieufny. Nieufny nie znaczy agresywny. Pies nieufny nie da złapać się obcemu, będzie pozostawał w kontakcie wzrokowym z obcą sobie osobą ale np. nie wskoczy do obcego auta.

Poszuk i wiatr.

GP powinien mieć daleki poszuk , odpowiednio szeroko i głęboko pracować w miocie. GP pracuje na początku półgórnym wiatrem, szybko i wydajnie przeszukuje teren. Dobry pies powinien umieć pracować bardzo daleko od nas, samodzielnie bez przewodnika, nawet poza miotem. Dla mnie idealny pies to taki, który na polowaniu po odpięciu ze smyczy bez komendy znika mi z oczu w moment. Zawsze mówię trochę żartobliwie, że ja nie chcę widzieć psów, tylko chcę je słyszeć.

Głos

Idealnie jest jeżeli pies ma donośny basowy głos. Im dalej go słychać tym lepiej. Pies powinien głosić intensywnie, zarówno stanowić jak i w gonie.

Pasja i ciętość.

Co tu dużo pisać, idealny GP powinien znać swoja siłę i możliwości. Idealny pies będzie nieustępliwie głosił zwierzynę, a jak tylko zajdzie taka możliwość, przytrzyma ją. Będzie zawsze próbował atakować dzika od tyłu. Idealny pies powinien umieć zatrzymać i przytrzymać zwierzynę, a nie tylko głosić. To moim zdaniem najważniejsza cecha dzikarza, która odróżnia dzikarza od zwykłego szczekacza. Pies powinien pracować skutecznie i samodzielnie tak długo jak będzie to potrzebne.

Pasja psa powinna być ukierunkowana na polowanie na dziki. Idealny pies powinien interesować się tylko dzikami lub porzucić gonienie innej zwierzyny jeżeli sam zwietrzy dziki, lub zgłosi to inny pies.

Pies poluje na to, na co my polujemy i na to co się strzela. Należy to mieć na uwadze.

Rozwaga i odwaga.

Pies powinien być także rozważny, unikać niepotrzebnych obrażeń. Pies powinien być mądry i wyciągać wnioski z przygód zakończonych szyciem. Jego praca powinna być oczywiście tak samo skuteczna, ale powinien unikać popełnionych wcześniej błędów. Jeżeli po tym jak dzik spuści psu łomot, pies jest lękliwy, nie wraca na ten sam „poziom gry” lub jak, obrywa na każdym polowaniu - to dobrze o nim nie świadczy. Bardzo dobry pies prędzej, czy później oberwie i to zapewne nie raz, byle żeby wyciągał wnioski. Pies który nigdy nie oberwał, moim zdaniem nie sprawdził sam swoich maksymalnych możliwości. Dobrego psa można rozpoznać właśnie po tym jak dalej poluje, po tym jak oberwał od dzika..

Chęć do współpracy.

Pies powinien być chętny do współpracy z przewodnikiem, podatny na tresurę. Powinien chętnie współpracować zarówno z przewodnikiem jak i z jego najbliższą rodziną - domownikami.

Pracujące razem psy powinny ze sobą współdziałać. W myśl zasady: w ilości siła. Mówi się, że psy wzajemnie się nakręcają. Jeżeli jakiś pies ze złaji zgłosi dziki, reszta psów powinna się podłączyć i powinny razem pracować. Zazwyczaj pierwszy zgłosi zwierzynę pies tzw. „prowadzący”. Psy prowadzące są najcenniejsze i to od nich zależy głównie sukces polowania.

Orientacja.

Każdy pies w terenie powinien mieć orientację i potrafić znaleźć właściciela po skończonym miocie czy polowaniu.

Jeżeli pies nie wraca to oznacza, że albo jeszcze pracuje, być może nad postrzałkiem, albo nie może wrócić, bo np. jest ranny, jest we wnyku lub ktoś mu w tym przeszkodził.

Instynkt przetrwania.

Każdy pies powinien mieć tzw. instynkt samozachowawczy.

Gonienie zwierzyny w nieskończoność, niechęć do posiłków, nie odpoczywanie w przerwach na polowaniu, nie wypróżnianie się przed polowaniem – to wszystko niepotrzebnie osłabia organizm psa.

Inne cechy

Pies nie powinien łgać na zimnym tropie, bo wprowadza w błąd resztę złaji i myśliwych.

Inne psy bardzo szybko rozpoznają łgarza i nie będę na takiego psa reagowały.

Pies absolutnie nie powinien narzynać zwierzyny. Może ją szarpać, tarmosić ale nie zjadać.

Życzę wszystkim samych bardzo dobrych psów!

Darz Bór!